Soms denk je:.... het is net of ik een kunstje dat ik goed beheers, blijf herhalen...
Soms gaat dat vervelen. Dan wil je eens iets anders proberen.
Zo werkte ik lange tijd aan schilderijen die ik samenstelde uit kleine kleurvlakjes. Verschillende mensfiguren door elkaar heen. En dan zó, dat je wel heel goed moet kijken om elk afzonderlijk figuur er nog uit te kunnen halen. Dat vergde denkwerk vooraf. De hele compositie moest tevoren worden opgezet en later worden ingevuld.
Op die wijze maakte ik vele doeken. Ik was er erg tevreden over, maar... de zin bekroop me langzamerhand om eens niet met een uitgedacht stramien te werken, maar om eens met verf te SMIJTEN !!
Nou ja, niet zoals Karel Appel dat bijvoorbeeld deed, maar weer op mijn eigen wijze...
Ongeveer weten hoe je het wilt. De contouren van de figuren met een grote tube op het doek spuiten, een beetje laten drogen, doek plat leggen en dan met HELE NATTE VERF de aldus ontstane verfpoldertjes invullen. Heel snel en intuïtief werken. Vertrouwen op je kleurgevoel. En een beetje vertrouwen hebben in de verf die je hier en daar haar eigen gang laat gaan, die gaat samenvloeien en onverwachte effecten geeft. Een spannend proces.
Onderstaand het eerste doek dat ik op de beschreven manier maakte. De tweede werd vrijwel meteen verkocht. Déze is nog te koop.
Het is raar... maar altijd als je iets nieuws probeert, geeft het de eerste keren het mooiste resultaat. Misschien wel juist omdát je probeert en er dus iets met spontaniteit ontstaat. Pas wanneer je het een hele tijd hebt laten rusten en het dan nog eens op die manier aanpakt, keert het onbevangene en onbenoembare in je werk terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten