VALLEN EN VERDWIJNEN: Ik wil er uit !

Thema VALLEN / in de val zitten

Een tweeluik, getiteld : "Ik wil er uit ! "

Ook aan dit tweeluik was het lekker werken: grofweg opgezet en daarna intuïtief met verf aan de gang. Deels beoogde en deels spontaan ontstane effecten. Het was een spannend proces. Met het resultaat ben ik nog steeds blij.
Zulk werk is wel een geklieder, omdat de doeken tijdens het natte werken plat liggen. Of het druipt van de tafel op de grond, of ik moet eerst de vloer goed bedekken.
Die (zolder)vloer houd ik toch niet schoon, zit inmiddels onder de verfvlekken. Nou ja, het is een atelier hoor!

Probeer eens iets anders...

Soms werk je lang op dezelfde manier. Met de zelfde techniek, of het zelfde thema. Té lang..
Soms denk je:....  het is net of ik een kunstje dat ik goed beheers, blijf herhalen...
Soms gaat dat vervelen. Dan wil je eens iets anders proberen.

Zo werkte ik lange tijd aan schilderijen die ik samenstelde uit kleine kleurvlakjes. Verschillende mensfiguren door elkaar heen. En dan zó, dat je wel heel goed moet kijken om elk afzonderlijk figuur er nog uit te kunnen halen. Dat vergde denkwerk vooraf. De hele compositie moest tevoren worden opgezet en later worden ingevuld.
Op die wijze maakte ik vele doeken. Ik was er erg tevreden over, maar...  de zin bekroop me langzamerhand om eens niet met een uitgedacht stramien te werken, maar om eens met verf te SMIJTEN !!

Nou ja, niet zoals Karel Appel dat bijvoorbeeld deed, maar weer op mijn eigen wijze...

Ongeveer weten hoe je het wilt. De contouren van de figuren  met een grote tube op het doek spuiten, een beetje laten drogen, doek plat leggen en dan met HELE NATTE VERF de aldus ontstane verfpoldertjes invullen. Heel snel en intuïtief werken. Vertrouwen op je kleurgevoel. En een beetje vertrouwen hebben in de verf die je hier en daar haar eigen gang laat gaan, die gaat samenvloeien en onverwachte effecten geeft. Een spannend proces.

Onderstaand het eerste doek dat ik op de beschreven manier maakte. De tweede werd vrijwel meteen verkocht. Déze is nog te koop.

Het is raar... maar altijd als je iets nieuws probeert, geeft het de eerste keren het mooiste resultaat. Misschien wel juist omdát je probeert en er dus iets met spontaniteit ontstaat.  Pas wanneer je het een hele tijd hebt laten rusten en het dan nog eens op die manier aanpakt, keert het onbevangene en onbenoembare in je werk terug.

Uitgedaagd

Sinds kort ben ik lid van KUP-11, een Flevolands kunstenaarscollectief dat uit 11 kunstenaars bestaat. Ik wilde graag tot deze groep worden toegelaten. Omdat ze actief zijn en regelmatig exposeren. Maar vooral omdat wordt gewerkt naar thema. Kijk, en daar zit uitdaging in. Uitdaging waarnaar ik op zoek was.
Oktober 2015 opent KUP-11 een expositie bij Omroep Flevoland, met als thema:  Zicht op nieuws. Elke kunstenaar kan, afhankelijk van de formaten, drie of vier werken inbrengen. Elk werk moet worden gemaakt naar een nieuws item dat ooit door Omroep Flevoland werd uitgezonden.
Als je gaat zoeken op de website van de Omroep, blijkt het nog moeilijk kiezen...
Mijn keuze viel op in elk geval twee nieuwsonderwerpen: (1) de grote brand die vele jaren geleden winkelcentrum de Gordiaan in de as legde en (2) het overbrengen van wisenten uit Natuurpark Lelystad naar Spanje.
Vooral het tweede onderwerp was een uitdaging.
Hoe zou ik daar eens vorm aan geven? Denken, wat schetsen maken... nee, niet goed, dat moet anders.
Verder denken... zoeken.. Ja! Nu heb ik het! Ik maak het alsof het een prehistorische rotstekening is.
Aan de slag! Schetsontwerp... techniek kiezen en in grote lijnen de kleuren bepalen.
Ik probeer het in potlood op doek uit te zetten... de compositie in het schetsboek ging wel, maar op groot doek lijkt het nergens naar... Idee goed,uitvoering mislukt!
Nou en?? Kies ik toch gewoon een ander nieuwsbericht?
Mwahh...  daar wringt toch iets. Want wilde ik niet juist de uitdaging?
Opnieuw aan de slag dus.
Afbeeldingen van wisenten gezocht. Twee grote wisentkoppen door elkaar heen op doek en daar omheen vacht, véél vacht. Niet realistisch geschilderd, maar op míjn eigen nogal abstracte wijze: opgezet met maskeervloeistof, deels de kleuren ingevuld, arabische gom weggekrabd en verder afgewerkt.
Ik werk er weken aan. Het groeit langzaam onder mijn handen. Ik ben nog niet tevreden met het resultaat, voeg veel zwart/bruin toe omdat het kleurenbeeld niet klopt, het moet zwaarder... Ja, zo! En dan nog....  
Wat doe ik nú?!  Goudverf? In flinke hoeveelheden? Maar dat doe ik anders nooit, daar heb ik eigenlijk een hekel aan..... ? Hup! daar nog wat. En het in kringetjes laten druipen..
Tja, het móest... ik deed het in de flow... Het past gewoon bij die fantastische dieren. En nu ben ik wél tevreden.
Hij is nog niet helemaal af..  Ik laat er een deel van zien..  Vanaf oktober is het eindresultaat te bekijken. Bij Omroep Flevoland!

Vallen en opstaan

En soms ben je juist blij dat je er bent !

VALLEN EN VERDWIJNEN: Toen ik langzaam verdween...

VERDWIJNEN (2)

Toen ik langzaam verdween...
Soms.... wil je er gewoon even niet meer zijn.

VALLEN EN WEER OPSTAAN

VALLEN

Twee schilderijen, beide verbeelden dezelfde vallende figuur, maar elk op geheel eigen wijze.
Als je het niet zou weten, zou je de figuur misschien niet herkennen. Nu hopelijk wel...
Het thema "vallen"  houdt mij, gezien het aantal schilderijen dat er mee te maken heeft, kennelijk nogal bezig. Hoe zou dat komen...?
Misschien omdat je het maken van kunst ook met een beetje vallen en opstaan leert?
Of omdat het "vallen en opstaan" is als je kijkt naar de verkopen? Het is de laatste jaren immers slecht gesteld met de verkoop van kunst. Bij de keuze waar men zijn geld aan uitgeeft, staat kunst niet bovenaan het lijstje...
Maar een echte kunstenaar staat altijd weer op, gaat weer verder, kan niet anders...

VALLEN EN VERDWIJNEN: Dans en spring

Vallen

Dit kleine schilderij toonde ik eerder al in een blog.

Ik plaats het nogmaals, omdat ook op dit werk een (achterover) vallend figuur is afgebeeld.
Of is er sprake van een salto ...?

Moet je wel zien natuurlijk.... Hint: geel !

VALLEN EN VERDWIJNEN: In de val

Thema: VALLEN

Dit doek verbeeldt "in de val zitten".
"Batik" techniek en geplamuurde achtergrond.

VALLEN EN VERDWIJNEN: En die prins mag je óók houden !

Slaafs? Als een marionet?
Welnee! Mooi je zelf zijn.
Wachten op die prins? Ben je mal, een vrouw van deze tijd weet haar eigen boontjes wel te doppen.
Het witte paard druipt af... En die prins mag je óók houden !

VALLEN EN VERDWIJNEN : Puppets on a string

VALLEN, VERDWIJNEN, JE EVENWICHT BEWAREN (OF VERLIEZEN), VAST ZITTEN, IN DE VAL ZITTEN .... Het zijn thema's die nogal eens in mijn werk zijn terug te vinden.

Bijvoorbeeld in dit werk: Puppets on a string.

Zo veel vrouwen zitten vast in een relatie/een situatie waarin ze letterlijk en figuurlijk anderen aan hun touwtjes laten trekken. Of ze zijn als marionetten, bezig mooi en aantrekkelijk te zijn, de mode te volgen, er bij te horen.
Een aanklacht tegen slaafs gedrag. Wees toch je zelf...Probéér in elk geval dat te zijn...

Purple lady

Dit is de allereerste aquarel die ik ooit maakte:
"Purple lady"

Lang geleden...
Veel mensen beginnen met een landschapje. Ik was zo stoutmoedig om meteen maar een portret te doen. Naar landschappen kijken doe ik graag, maar met landschap schilderen heb ik niet zo veel. Soms... maar dan geabstraheerd.

Ik zie mezelf nog zitten, aan tafel, twijfelend of ik dat wel zou kunnen. Iemand tekenen was geen enkel probleem, dat deed ik m'n leven lang al. Maar met verf..?

Brandschilderij (2)

Heel veel aan gekrabd en gepeuterd... letterlijk en figuurlijk. Nog enkele kleine details en dan is-ie klaar.
Ik noem 'm: "Verwoestend vuur". Hoop dat het bij wijze van spreken van het doek af knettert.

Van dichtbij zie je dat de (verf)velletjes er bij hangen.
Zal er daarom ook maar vernis op doen, met een spuitbus deze keer.

Brandschilderij

"Zicht op nieuws" is de thema-titel van de KUP-11 expositie die komend najaar bij Omroep Flevoland wordt ingericht. Elke KUPper  mag 3 à 4 werken inbrengen. Ieder werk moet zijn gebaseerd op een nieuws item dat ooit op de website van Omroep Flevoland is vermeld.
Ik zocht op de site en kwam er een aflevering tegen in de TV serie "Blik op toen", over de grote brand die ruim dertig jaar geleden in Lelystad winkelcentrum De Gordiaan verwoestte.
Ik kan me deze brand nog goed herinneren. Wij woonden op zichtafstand van het winkelcentrum in aanbouw, dat toentertijd nog niet zo groot was.

Any way, ik wil proberen een "brand schilderij" te maken.
Dit is een eerste opzet... eens kijken of het wat wil worden.

Een kunstroute voor iedereen

Ruim drie jaar geleden nam ik het initiatief voor een maandelijkse kunstroute in Lelystad. Elke laatste zondagmiddag van de maand laten, door de hele stad verspreid, kunstenaars hun werk zien. In eigen atelier, of samen met anderen op een centrale plek. Er doen elk jaar gemiddeld zo'n 30 kunstenaars mee. Publiek kan elke maand kiezen uit een telkens wisselend aanbod, want niet elke kunstenaar doet iedere maand mee. Bovendien is er een gevarieerd aanbod in kunstdisciplines. Schilderijen, beelden, sieraden, papier maché, foto's...

Iedereen die in Lelystad woont en origineel werk maakt, mag aan de kunstroute meedoen. Er wordt een zeer geringe bijdrage gevraagd, zodat dit voor niemand een belemmering kan zijn. Op deze manier kan ieder die dat wil, zijn werk laten zien, wordt niemand uitgesloten.
Dat er geen ballotage plaats vindt, kan niet iedereen waarderen. De praktijk heeft echter inmiddels uitgewezen dat de kwaliteit van het werk van de deelnemers gemiddeld goed tot zeer goed is, al wordt ook dat weer heel verschillend ervaren. Smaken verschillen nu eenmaal, ook als het om kunst gaat.
Het is een kunstroute voor iedereen: voor alle Lelystadse kunstenaars en voor ieder die in kunst is geïnteresseerd. Of je nu een dikke of een dunne beurs hebt, ieder vindt wel iets van zijn of haar gading. Eén keer per jaar, eind november, wordt een Klaasmarkt georganiseerd waar voor kleine prijsjes leuke kunstcadeautjes worden verkocht.

Het is ook een actief kunstenaarscollectief. Regelmatig worden gezamenlijke exposities georganiseerd. Ook de reeds genoemde een jaarlijkse Klaasmarkt.
Kunst Route Lelystad beschikt over een gering budget, moet het dus hebben van free publicity. De social media zijn daarbij belangrijk.Daarom schenk ik er in deze blog ook maar eens aandacht aan.

Op de website www.kunstroutelelystad.nl is elke maand te zien welke kunstenaars op welke adressen meedoen.

Ik zet deze blog nu snel on line en ga mijn atelier/galerie in orde brengen, want vanmiddag doe ik ook weer aan de kunstroute mee!

Verrassingsportret

Portret, gemaakt als verjaardagscadeau voor een goede vriendin. Natuurlijk in háár kleuren en met verstopte symbolen die alleen zij begrijpt...

Yes! Ik hoor bij KUP 11 !

Dat wilde ik nou al heel lang, maar eerder had ik er niet echt de tijd voor: lid zijn van een groep actieve kunstenaars die samenwerken en elkaar inspireren. Sinds kort ben ik lid van Kunstenaars Uit de Polder - 11 : KUP-11.  Een groep waar ik graag bij hoor, omdat het werk van deze kunstenaars me erg aanspreekt en omdat de lijst met hun activiteiten bijna eindeloos is...

Elf kunstenaars uit de Flevopolder die regelmatig samen exposeren, elkaars werk schouwen, en altijd naar een thema werken.
Vooral in dat laatste zit een uitdaging. Het dwingt je tot nadenken over het onderwerp, zoeken naar ideeën en naar de vorm waarin je dat idee kunt gieten.
Meteen in juni al een gezamenlijke expositie en een werkschouw, in oktober de opening van een volgende expositie én nadenken over een jubileumexpositie in 2016.
Ik moet dus al meteen flink aan de slag, maar heb daar ontzettend veel zin in!

Wil je meer weten over KUP-11 en de kunstenaars die er in participeren? Kijk eens op de website: www.kup-11.nl

Déze mocht wél...

Met dit mixed media werk beeldde ik mezelf als peuter uit. Inderdaad, aan de hand van een foto. En van mij mocht het  :)

Ook Marlene Dumas doet het..

In De Volkskrant van 9 april weer een groot artikel over de Belgische schilder die volgens de rechter te kwader trouw heeft gehandeld door een portret te schilderen met gebruikmaking van een foto.
De teneur van het artikel: vele kunstenaars, zoals ook Marlene Dumas, putten uit een omvangrijk archief dat ze samenstellen uit met name foto's in kranten e.d. Deze kunstenaar had nu de pech dat hij een kwaaie fotograaf achter zich aan kreeg.
Ook ik knip regelmatig foto's uit kranten.
Vroeger had een schilder een model nodig, fotografie bestond nog niet.  Een zelfportret werd gemaakt met behulp van een spiegel. Tegenwoordig gebruik je een selfie....

Onderstaand doek (potlood/acryl) maakte ik aan de hand van een zelf gemaakt foto.

Bas

Peinzend kijkt hij je aan...
Snel op doek gezet, in potlood en acryl

Een portret dat niet meer bestaat...

Ooit schilderde ik deze over. Ik vraag me nu af: waarom eigenlijk?
Titel was:  Androgyn.   Omdat het gezicht van zowel een man als een vrouw zou kunnen zijn.

IJdelheid vergaat niet

Zo'n dame, duidelijk flink op leeftijd, maar nog even ijdel als toen ze nog jong was. Kijk, daar is niets mis mee. Dat is juist prachtig.

Verboden schilderij

Nog een "verboden" schilderij, want gemaakt a.d.h.v. een gepubliceerde foto.
Hoeveel kunstenaars zullen niet foto's gebruiken om een schilderij te maken, zich er op zijn minst door laten inspireren?

Deze mág...

Als we dan toch met portretten bezig zijn... Deze werd gemaakt a.d.h.v. een zelf gemaakte foto. Daarmee zit ik dus altijd goed :)
Portret van een jongeman die ik zeer goed ken. Er zitten dan ook op de persoon toegesneden elementen in het werk.

Vensterboek

En ook dit schilderij "Vensterboek" had ik dus eigenlijk niet mogen maken...

Ik zal het nooit meer doen...

Dit portret maakte ik naar een foto in een krant. Alleen de kleur van het kostuum veranderde ik in rood. Waarom? Omdat ik dat meer bij deze auteur vond passen. Je hebt hem natuurlijk al lang herkend?
Recent was er de nodige ophef over een beroemd schilder die een doek maakte naar een foto. De fotografe maakte bezwaar en kreeg van de rechter gelijk.  Daarom: ik zal het nooit meer doen...

Klaar voor de start

Dit schilderij : "Klaar voor de start !" bestaat uit drie verschillende figuren, opgemaakt in kleurvlakjes. Zie je ze? Omdat ze een hoofd, arm of been delen, moet je goed kijken.
Dit was één van de laatste schilderijen die ik volgens deze methode maakte.
"Klaar voor de start" betekende voor mij het even afsluiten van een schilderfase en de start van een geheel andere manier van schilderen. Wat niet wil zeggen dat ik nooit meer op deze manier zal werken. Er zit een compositie in kleurvlakjes in mijn hoofd. Die komt er wel een keer uit...

Compositie in vlakjes

Een klein werk, een compositie in kleurvlakjes waarbij drie figuren door elkaar heen zijn gezet. De rode en de blauwe figuur halen de meeste mensen er wel uit. De gele is lastiger...iemand die achterover bijna van het doek af duikelt...

Laat je van je sokken blazen...

Buiten storm...
Laat je binnen van je sokken blazen door kunst!  Zondagmiddag 29 maart: Kunst Route Lelystad.
Atelier/Galerie Resink is van 14.00-17.00 uur open.
Gouwe 9 (t.o. school de Fontein)

Gekist fragment

Dit is een fragment van een wandcollage die bestaat uit houten kistpanelen van verschillende afmetingen en diepte. Wie het aan de muur wil hebben, dient wel over een flinke wand te beschikken.
Het gezegde is "Laat je niet kisten". Maar dit kunstwerk is wel degelijk gekist !

Gezichten in het behang...

Na "Lapjes" kwam deze:  "Gezichten in het behang..."
Zoals een kind, 's avonds in het schemerdonker, allerlei figuren in het behang boven het bed ontdekt...
Je moet deze eigenlijk van dichtbij bekijken.

Zondag kunstroute !

Zondag 29 maart ben je van harte welkom in mijn atelier/galerie. Dan doe ik mee aan Kunst Route Lelystad. Adres: Gouwe 9, Lelystad. Je kunt je bezoek combineren met een bezoek aan de overkant, waar vier kunstenaars in school "de Fontein" aan de kunstroute meedoen. www.kunstroutelelystad.nl.
Mijn galerie is er klaar voor!

"Lapjes" nummer twee

"Lapjes" , nummer twee.
Hier is het plamuurmes voorzichtiger gehanteerd. Er is veel meer van het onderliggende werk zichtbaar gebleven.

Grappig is dat mensen soms van alles in een abstract doek zien. Eén dame zag in dit schilderij zelfs een heel Tunesisch dorp...
Vraag aan mede-kunstenaars: hebben jullie ook zulke ervaringen? En vind je dat leuk of juist helemaal niet?

Lapjes

Aan het werken in vlakjes gingen andere schilderijen vooraf. Abstracte werken. Dit doek (titel: "Lapjes") was de  eerste. Aanvankelijk was het een lappendeken. Best wel geslaagd, maar toch beviel het me niet. Het was te hard van kleur.  Na lang nadenken, wist ik wat ik moest doen. En pas na lang aarzelen durfde ik het ook uit te voeren, want er hoefde maar iets mis te gaan en het hele schilderij zou zijn  verpest....
Ik bracht witte verf op kleur, dat wil zeggen: maakte het wit zachter, verdunde de verf, nam een heel groot plamuurmes, wachtte tot ik in de juiste mood was en ging er mee over heel het doek.
Op zo'n moment werk je puur op je gevoel, en hoop je alleen maar dat je het beoogde effect weet te bereiken. En toch weet je het schilderij dan zo te bewerken dat precies op de goede plekken de gekleurde lapjes er doorheen schemeren... 
Ik was blij met het resultaat.
En het plamuurmes heb ik sindsdien op vele schilderijen gebruikt.

Ceasarion.. zie je de vrouw?

Dit was mijn inzending voor een Talens schilderwedstrijd. De opdracht was: maak een schilderij naar aanleiding van een fragment uit het boek Caesarion van Tommy Wieringa. Ik bouwde ook dit werk voornamelijk in vlakjes op.
Je ziet waarschijnlijk wel de man. En de benen van iemand die in het water dobbert.
Maar zie je ook de vrouw? Zo niet, kom dit doek dan in het echt bekijken...Zondagmiddag 29 maart tijdens Kunst Route Lelystad.

Evenwicht

Met dit schilderij ( "Evenwicht') heb ik het mezelf extra moeilijk gemaakt. Ik wilde vier uit vlakjes opgebouwde figuren door elkaar op doek zetten.  Het lukte. Als je dit schilderij in het echt ziet en er langer naar kijkt, gaan de figuren bijna bewegen...

Het is fijn om te merken dat je een eigen stijl ontwikkelt. Toch heb ik al langere tijd  niet meer in vlakjes gewerkt. Het is namelijk ook fijn om weer andere dingen te proberen....

Zondag 29 maart te zien tijdens Kunst Route Lelystad. 14.00-17.00 uur, Gouwe 9, Lelystad.
www.kunstroutelelystad.nl
www.hetzolderatelier.nl

Spring !!!

Spring!!!

In het diepe ...?  Sprong voorwaarts?  Vul maar in...

The making of.... "Geven en nemen"

The  making of ... "Geven en nemen"

Volg de lijnen....

In het werken met kleurvlakjes kreeg ik steeds meer plezier. Vooral omdat ik merkte dat bij het bekijken van zo'n werk, de hersenen je af en toe op een verkeerd spoor zetten. Het is moeilijk de lijnen van één figuur te volgen, omdat de verschillende figuren hier en daar een arm, been, of hoofd delen... Het overkomt mij zelfs tijdens het maken van zo'n schilderij. Ik moet dan heel goed kijken en soms de ontwerpschets er bij pakken, om weer te zien hoe de lijnen lopen....

Het overkwam me bijvoorbeeld bij dit schilderij, titel "Geven en nemen".
Zie je de drie afzonderlijke figuren?

Dit schilderij is overigens verkocht.  Maar wil je andere werken eens in het echt zien? Kom dan een keer langs.  www.hetzolderatelier.nl
En zondagmiddag 29 maart doe ik weer mee aan Kunst Route Lelystad!
www.kunstroutelelystad.nl

Wie lapt me op?

Dit schilderij ("Wie lapt me op? ") is een vervolg op "Selfmade Woman". Jaren later gemaakt. Zelfde techniek, heel andere kleurstelling. Ook deze dame was selfmade, maar moet inmiddels nodig worden opgelapt...  De lapjes zitten lang  niet overal (meer) met draad aan elkaar vast... Ze is moe, heeft de puf niet meer om zich zelf op te lappen. Soms is er iets of iemand nodig...

SELFMADE WOMAN

"Selfmade woman", de term zegt het al... een vrouw die zich zelf heeft "gemaakt". Zoals je een lijfspreuk kunt hebben, is dit mijn lijfschilderij.  Het weerspiegelt mijn geboorte als kunstenaar. Samengesteld uit omgevingsfragmenten (lees: alles wat je in een leven leert en ervaart); de stukken zijn letterlijk en figuurlijk als lapjes aan elkaar genaaid. Een pijnlijk proces... Naald en draad zijn niet meer nodig, onder in het schilderij gestoken. Ze is af... klaar om op te staan. Bijna onzichtbaar tegen de achtergrond, maar op het punt om daar uit te treden, om zich volledig en zelfbewust op te richten..... als kunstenaar.
En zo gebeurde het.

Waarmee ik maar wil zeggen hoe moeilijk het kan zijn om als autodidactisch kunstenaar op te staan.

Dit was het eerste werk dat ik uit kleurvlakjes liet bestaan. Dat heeft sindsdien een vlucht genomen. Maar daarover een volgende keer meer....

Yes! Ook Lies Resink blogt ....

En waar gaat Lies Resink het vanaf nu over hebben? 
Over haar kunst natuurlijk!
Maar eerst verder uitzoeken hoe het allemaal werkt, dat bloggen...
Dan vertel ik je binnenkort over mijn "profiel foto": het schilderij Selfmade Woman...

Nou, tot blogs...